Mahal kita kaso mali - Chapter 5

It's been a week narin nung huli kaming magkita, pero hangang ngayon hindi parin maalis sa aking isipan ang nangyari sa loob ng taxi. Yun na ang pinaka exciting na nangyari saaming dalawa mula ng nakilala ko siya.

Hangang nyon naaalala ko parin kung paano naka hawak ang aking dalawang palad sa kaniyang magkabilang pisngi, at kung pano ko maramdaman ang init ng kaniyang halik ng mag dampi ang aming mga labi.

Halos sumabog sa init ang aking ulo dahil parang umakyat ang lahat ng aking dugo.

Akala ko nung una katapusan na ng mundo ko ng tangkahin kong halikan siya. Hindi ko inaakalang ganun ang mangyayari.

Nung una naramdaman ko ang kaniyang dalawang kamay na tinutulak ako palayo, subalit hindi nagtagal ay humina ang kaniyang pag tulak at gumapang ang kaniyang dalawang braso sa likod ng aking leeg habang hinahampas ng hangin ang kaniyang buhok mula sa bintana ng taxi.

Sa mga oras na yun ang tanging hiling ko ay sana hindi na kami makarating sa kanilang bahay para magkasama nalang kami.

Subalit lahat ng masasayang bagay ay kailangang mag tapos. Given na yun.

Nang makarating kami sa tapat na kanilang bahay, wala ni isa saamin ang nagsalita. Bumaba din ako sa kotse para ihatid siya kahit sa harapan lang ng kanilang bahay. Tuloy tuloy lang ang kaniyang lakad at wala ng balak lumingon pa.

Laking gulat ko nalang nang huminto siya sa kaniyang pag lalakad. Inikot niya ang kaniyang ulo patungo saaking direksyon, blanko lang ang ekspresyon ng kaniyang mukha.

Kinabahan ako, hindi din ako maka kibo. Hindi maka ngiti, blanko na rin ang isipan ko.

Marahan siyang naglakad pabalik saaking pwesto, mas lalong lumakas pintig ng puso ko. Halos mabingi ako sa lakas ng pag tibok nito, hindi ko alam kung anong susunod na mangyayari, masyado na akong kinakabahan.

Hindi ko namalayan na ilang segundo na pala akong nawala sa realidad, nagising nalang ako ng maramdaman kong muli ang init ng kaniyang halik nang muling mag lapat ang aming mga labi.

Agad din siyang bumitiw at nilayo ang kaniyang sarili saakin. Tulala lang ako na naka titig sa kaniyang berdeng mga mata.

"Thank you, s-sa p-pag hatid saakin." Ang sabi niya sa kaniyang garalgal na boses. "Mauna na a-ako." Ang huling salitang narinig ko sakaniya.

Bago pa ako makasagot muli ay naka layo na siya at naglakad papasok sa kanilang bahay.

"You're welcome." Bulong ko saaking sarili.

- - -

"Nak shuta late na yata ako!" Ang sabi ko sa aking sarili habang inaalis ang pag kakabalot ng aking mukha sa kumot.

Patay parin ang ilaw kaya madilim na saaking kwarto, pilit kong kinapa ang aking telepono para kahit papano ay magka liwanag naman.

Pagka kuha ko nito, agad kong tinignan ang oras. May isang oras nalang ako para mag ayos at mag biyahe. At gaya parin ng dati wala parin kahit anong senyales galing sakaniya.

Mahal kita kaso mali - Chapter 4

"Kung wala kang girlfriend why not?!! Really?! Sinabi ko yun sa kanya?!", padabog kong sabi sa sarili ko habang naglalakad palayo sa lamesa na kinainan namin.

Stupid. Idiot. Imbecile. Tatanga-tanga talaga ako! Mamaya isipin pa nya may gusto ako sa kanya. Ewwww! Kakainis talaga.

Pero..

Wala nga ba talaga akong gusto sa kanya?

..

Ay bwisit! Di nga pwede. Hindi pwede. Hin.di.pwe.de. No! Hay. Ano ba 'tong nangyayari sa akin. 'Bat ko pa kasi sya nakilala. At kinausap. At sinagot ang tawag nya sa phone. At pumunta dito. At kumain ng binili nyang fetucini. Baka nilagyan pa nya ng gayuma yun! Ay naku!

Habang nagiisip, tinahak ko ang daan papuntang robinsons supermarket. Malapag grocery nalang nga. Dinukot ko ang phone ko sa bulsa ko at nagdial ng number sa bahay.

"Hello ma, nandito ko sa grocery anong gusto mong ulam mamaya?",tanong ko sa mama ko.

"Adobo 'nak. Yung niluluto mo palagi.",sagot ng mama ko.

"sige ma. Wala kaba ibang ipapabili?"
"Bakit anak, sumweldo kanaba?" Pakiramdam ko ay nakangiti ang aking mama sa kabilang linya.

"Hindi pa ma. Naisip ko lang dumaa,."

"Ganoon ba anak. Sige yun lang. Uwi ka kaagad magingat ka ha."

"Sige ma bye." Binaba ko na ang phone at nagumpisang mamili. Kumuha ako ng suka, toyo, asukal, sibuyas, bawang, siling labuyo at baboy. Bumili na rin ako ng biskwit na pwedeng ibaon sa opisina para makatipid.

Nang pagpunta ko sa cashier ay nakita ko na naman sya! Ay linsyak na buhay 'to. Pinilit kong itago ang sarili sa mga nakapilang tao. Mukha namang hindi nya ako mapapansin dahil may pila rin syang hinihintay.

*tap tap tap* pinatutunog ko ang sapatos ko sa sahig pag naiinip ako. Lumingon ang babae sa harap ko at tinaasan ako ng kilay.

"What's your problem?!",patarayu kong sabi sa babae.

"Bakit mo iniingay yang sapatos mo ha? Orig ba yan?!", aba aba sinasagot ako.

"Hoy. Baka gusto mong ipakain ko sayo yan. Prada yan miss. Ngayon bnilisan mo magbayad o baka naman credit limit kana. Nagmamadali kasi ako.",sinagot ko sya. Akala mo kung sinong maganda. Tsss.

"Reign?", sya na naman?!!

Nagpanggap ako na di ko sya naririnig.

"Reign!!!" Sigaw pa nya. At pilit kong itinago na naman ang sarili ko sa mga tao. Nagmamadali akong nagbayad ng mga pinamili ko at kumaripas ng takbo sa labas para makasakay na ng taxi pauwi.
"Reiiiggggnnnnn!!!" *scraaaaaatchhhhhhh* omg?!

"Hoy! Kung magpapakamatay ka wag ka mandamay ng iba!!!! Peste!" Sinigawan ng driver na biglang nagpreno si Kevin.

"Sorry po sir sorry." Sabi ni Kevin at biglang bumaling na naman sa akin.

"Reign, pleaseeee kausapin mo ko." Hinihingal nyang sabi.

"Oh? Anong ginagawa mo dito?" Patay-malisya kong tanong sa kanya.

"Muntik na akong masagasaan tapos itatanong mo na parang wala lang??!" Mukhang pikon na rin sya sakin. BOHAHAHA.

"Are you blaming me?!" Natatawa kong tanong sa kanya.

"Are you laughing??!"

"No. Uuwi nako. Bye." Sabi ko sa kanya.

"No. Sabay tayo." Sabay hatak sa akin sa loob ng taxi.

"Hoy!! Gusto mong kasuhan kita?!" Sabay hampas sa ulo nya.

"Manong sa Mandaluyong po. Sa Sta. Ana." Sabi nya sa driver na parang di ako narinig. At hinarap ako sabay...



*kisssss*




WTF?! Not again!

BY: Iam Misa

Mahal kita kaso mali - Chapter 3

Tagal naman niya, umuusok na pwet ko sa kakahintay sakaniya. Bwiset 30 minutes nalang daw eh mag lilimang oras na wala parin siya.

Mga babae talaga pare-pareho, sasabihin 5 minutes aabot naman ng isang taon. Tayo naman mga lalake walang magawa, kailangan lang nating tangapin ang mapait na katotohanang dapat nating hintayin ang bwiset na mga babaeng yan. Bwiset.

Gutom na ako, order na kaya ako. Huwag ko na yata siyang hintayin e, asar inindian na ata ako nun.

Inislayd ko ang aking hintuturong daliri sa skrin ng aking telepono sa letrang J at lumiwanag ito, tumumbad sa skrin ang litrato ng kulay pilak na kabayo na logo ng Ferrari. Tinignan ko ang oras alas nuebe na ng gabi, wala parin siya, grabe ayoko na.

Ipinatong ko ang aking dalawang kamay sa mesa at inangat ang aking sarili patayo. Napa-tingin ako sa aking kaliwa, may babaeng naka dress na kulay berde at hood sweater na kulay pink.

Gaaad mga matang yan iba nanaman ang kulay. Berde naman ngayon. Ngumiti siya saakin, samingkit ang kaniyang mga mata.

"Am I late?" Naka ngiti niyang tanong habang naka paloob ang kaniyang dalawang kamay sa bulsa ng kaniyang sweater.

"Late? No, of course not. 5 hours lang naman hehe." Pabiro kong sabi habang inayos ko na ang tayo ko.

"Oh, okay. Tara na? Gutom na ako." Ang sabi niya.

YUN LANG?! WALA MAN LANG SORRY?!

kung hindi ko lang crush to matagal na siyang tinamaan na sakin e.

"Ha, ah, eh. Oo tara na. Ako din gutom na." Na bubwisit kong sabi.

"Saan ba?" Tanong niya. "Ikaw ba san mo gusto?" Patapos niyang sabi.

Inikot ko ang aking tingin sa buong canteen, may mga iba-ibang kainan kase dito hindi lang isang kainan.

"Tara doon." Sabi ko ng naka turo sa direksyon kung saan may masarap na mga ulam.

"Wag diyan, dito nalang." Turo niya sa may mga maraming pasta.

Nag tanong pa siya. As usual walang magawa.

Itinaas ko ng kaunti ang aking dalawang kamay at sinabing. "Alright."

Bumili siya nung kulay puting spaghetti, petutsini ata yun. Ako naman macaroni spaghetti, at tig isang 500ml ng mineral water.

Okay na ito at least tipid.

Unang subo ko palang, nasa bibig ko pa ang tinidor muli akong natigilan sa tanong niya.

'Hindi mo na nasagot tanong ko ano?" Ang sabi niya habang iniikot ang puting noodles sa kaniyang pingan gamit ang tinidor.

Mula sa kaniyang pag kakatitig sa kaniyang pagkain, ibinaling niya ang kaniyang tingin saakin. "You all have the means to tell me everything now."

"Alam mo, sobrang sarap neto bakit hindi mo tikman?" Ang sabi ko. Hindi niya sana nahalata ang aking pamumula. "Kain kapa, hindi mo pa nauubos ang pagkain mo." Pag tapos ko.

Tinawanan niya ako ng mahina, at kahit tumawa na siya hindi parin na aalis ang pag kaka lock ng kaniyang kulay berdeng mata sa aking mga mata.

"Bakit hindi mo masagot?" Naka taas ang kaniyang isang kilay at naka sara ang bibig.

Napa buntong hininga ako ng malalim. Kumain pa ng isang subo ng macaroni. Inubos muna bago muling nagsalita.

"Well, do I have the right to remain silent hahaha." Natatawa kong sagot.

"Wala." Sabi niya at ngumiti.

"Sa tingin mo?" Patanong kong sagot.

"It should be coming from you." Mabilis niyang sagot.

Inayos ko ang aking pagkaka upo, inusog ng kaunti ang pingan papunta sakaniya. Ipinatong ko ang aking dalawang braso sa mesa, tumingin tingin sa paligid.

"Hindi m paba nararamdaman iyon?" Mahina kong tanong sakaniya.

Sumandal siya, itinabi din ang kaniyang pingan. Hindi pa niya nauubos ang kaniyang pagkain. Kinuha ang 500ml na mineral water niya, itinutok sa kaniyang pulang labi at uminom.

Pagkatapos muling isinara ang plastik na bote at nagsalita.

"Bakit kase ako pa?"

"Hindi mo naman kailangan itanong yan, wala saiyo ang problema." Ang sabi ko. Nag hintay ako ng ilang segundo bago muling nag salita. "Nasakin."

Kinagat niya ang kaniyang mga labi. Lord please. Wag po muna ngayon.

"Dahil may girlfriend ka, tama ba?"

Hindi ako naka sagot, alam kong alam niyang may girlfriend ako. Wala rin saysay kung sasagot ako.

"Better na we become friends nalang siguro." Ang sabi niya. "Ayoko ng complications."

"Yeah, siguro nga ganun talaga dapat iyon."

Pumwesto na siya sakaniyang pag tayo. Habang umuusog pakanan para maka labas sa kinatatayuan niya.

"Yeah. I appreciate your feelings though." Ang sabi niya ng maka labas na.

Ngumiti lang ako. Tama naman siya. Magiging komplikado lang ang lahat kung magkataon.

"Kung wala ka lang girlfriend, why not?" Ang sabi niya at nauna ng maglakad.

Ako naiwan. Naka bukas ang bibig. Tulala. Hindi makapaniwala sa narinig.

"Kung wala ka lang girlfriend, why not?"

Mahal kita kaso mali - Chapter 2

"Hmph! Di pala nya ko type ha. So what!" Pabulong kong sabi nung naglalakad ako paalis sa kinatatayuan nya.

Ako si Reign Dela Cruz. Isang trainee sa isang company na kung saan sa gabi gising ang mga tao. Isa akong registered nurse, per ayoko naman talaga ng nursing napilitan lang akong tapusin ang NAPAKAHIRAP na kursong yon dahil sabi ng nanay ko yun daw ang babago sa buhay ko. At since sya ang boss dahil sya ang magpapaaral sa akin.

Mahirap ang course ko. Jusko! Di ko nga maimagine kung pano ko nakayanan pagdaanan lahat yun. Anyway, eto nga ang bagsak ko, sa call center. Malaki daw ang sahod eh. First job ko. Excited ako... Nung una. Pero nung nakita ko sya, ewan ko ba. Naiinis ako pag nakikita ko sya. Pero pag di ko naman sya nakikita, hinahanap ko naman sya. Nakakainis yung feeling. Ewan ko ba! Nagkaron na rin ako ng ganitong feeling before. Sa classmate ko sa minor subject nung 2nd year college ako. Tandang tanda ko kung panong pangaalaska ang ginagawa nya sa akin. Kasi chubby ako ( oo na mataba na :| ) so ayun lage nya akong inaasar. Nuong una di ko pinapansin pero nung huli sinapak ko sya. Oo. Sinapak ko ang loko. "Walangya kang hinayupak ka. Ako pa kakalabanin mo eh barako ako!" Kaso kakaiba ang respond nya sa ginawa ko. *kissssss* shet! Hinalikan nya ako sa lips?! OMG like OMG talaga. Tinulak ko sya at tumakbo ng mabilis palayo. Feeling ko ninakawan ako ng pagkababae. "Tadong yon ah!" Sabi ko pag pasok ko sa girl's comfort room.


Nagtapat sya ng pag-ibig nuon. Sa di malamang dahilan ay sinagot ko sya. Naging kami sa loob ng mahigit isang taon. Naghiwalay naman kami dahil masyado syang possesive. At duda ng duda. Sabi kasi nuon sa psychiatry class ko, ang mga lalakeng paranoid daw may tendency na maging batterer (nananakit). So iniwan ko sya.

"Goodmorning dear sister! Kamusta?",bati sakin ng kuya ko pagpasok ko ng bahay. "Naku kuya kakaumpisa ko palang ng trabaho wala pang sahod kaya wag ka muna mambola" sagot ko naman sa kanya. "Eto naman oh. Naglalambing lang ang kuya mo eh. Osige magpahinga ka na" sabe nya sakin. Dumiretso ako sa kwarto ko at humiga sa kama.

"Akala naman nya pagkagwapo gwapo nya. Bwisit! Bakit pa kasi naisipan kong tanungin sya kung gusto nya ako eh. Ay nakuuu! Badtrip!" Napapraning na yata ako. Kinakausap ko sarili ko. Hanggang sa nakatulog ako.

*kriiing kringggg* *krinnngg kriiiing* ang gumising saakin.
"Hmmm.." 1:37pm hapon na pala.
"He-ll-oo?" Garalgal kong sagot sa phone.

"Hi Reign naistorbo ba kita?" Parang kilala ko ung boses sa kabilang linya.

"I was in the middle of my power sleep when you distracted me. Who's this?" Pataray kong sagot sa kanya.

" Ay sorry. Si Kevin ito." Sabi ko na nga ba!

" Pano mo nakuha number ko??" Nakakainis kanino kaya nya nakuha number ko.

" Sa profile mo sa board nakita ko. Sorry ha."

"Ok so bakit ka tumawag?"

" Pwede ba kita mayaya mag lunch sa office? I mean ung lunch na breaktime natin?", tanong nya saakin.




Oh sh*t paktay. Date ba ito? O.o

BY: Iam Misa