Isang shift nanaman ng pag t-take ng calls ang nalangpasan ko. Okay naman, wala masyadong problema sa mga tawag ng customers. Kung trouble shooting yan, nag reresolve ko naman.
Pero, ngunit, subalit. Bakit....? Ganito parin ang nararamdaman ko. Hay nako, madami na nakakapansin ng kalungkutan ko.
Sabe ng iba, gloomy daw ako ngayon, emo, malungkot, matamlay, etc etc...
Hindi ko alam. Hindi naman siguro ito dahil sakanya, or dahil nga ba sakanya?
Hindi ko alam bakit kaylangan ko pang hintayin ang text niya? Ang sagot sa mga text ko. Hindi ko alam, hindi ko talaga alam.
Nitong mga nakaraang araw, ganito palagi ang nararamdaman ko. Hindi ako makatulog sa kaiisip sakaniya, makatulog man magigising ako at maiisip siya kasunod non ay hindi na ulit or matagal bago ako muling makatulog.
Palagi ko siyang iniisip, palagi kong chini-check if may message ako galing sakaniya... Kahit nasa work, ganun din.
Na-adik na talaga ako sakaniya, na-adik parin kahit alam kong napaka komplikado ng lahat. Well I know, saakin palang komplikado na ngunit bakit nararamdaman ko parin ito?
Dapat sa una palang hindi ko na ito maramdaman. Dapat alam ko na agad pigilin ito, ewan ko ba, masyado lang siguro akong nag papadala saaking emosyon.
Hay nako mukang wala ng pinupuntahan ang mga pinag sasabi kong ito.
Alam ko naman ang dapat gawin e, at alam ko kung pano ito gawin. Nakakalimutan ko lang ito kapag na iisip ko siya.
Sa ngayon siguro iiwasan ko na muna ang mga ginagawa ko ngayong nakaraan araw. Kung kakayanin, ipag patuloy ko nalang.
Bahala na.
No comments:
Post a Comment